Από την εκπομπή Έρευνα της 2 Ιουνίου για τους συμβασιούχους

Συμμετέχουν οι επικεφαλείς των ευρωψηφοδελτίων των 5 κομμάτων στην Εκπομπή Έρευνα του Παύλου Τσίμα της 2 Ιουνίου.

Απόσπασμα της συζήτησης που αφορά τους συμβασιούχους.

Π. ΤΣΙΜΑΣ:Η Ελλάδα έκλεισε πρόσφατα 30 χρόνια μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το μοιραίο ερώτημα είναι σε αυτά τα 30 χρόνια πόσο Ευρωπαίοι γίναμε, για να το πω κατά την κοινή έκφραση, πόσα προβλήματα μας λύνει και πόσα προβλήματα μας δημιουργεί η συμμετοχή μας στην Ευρώπη και προπάντων το ερώτημα, γιατί, ακόμα και τους απλούς ευρωπαϊκούς κανόνες τους οποίους νομίζω κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να εφαρμοστούν, η Ελλάδα δεν καταφέρνει να τους εφαρμόσει.
Παράδειγμα. Το 1999 το Ευρωκοινοβούλιο στο οποίο θα είσαστε όλοι από Δευτέρα μέλη, ψήφισε μια οδηγία που λέει, απαγορεύεται να χρησιμοποιεί ένα ευρωπαϊκό κράτος σε φορέα του δημοσίου, συμβασιούχους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, για να καλύπτει τις πάγιες οργανικές και μόνιμες ανάγκες του.

Η συζήτηση αυτή διεξάγεται στην Ελλάδα πάνω από δυο δεκαετίες και αυτή τη στιγμή που μιλάμε το πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Η Ελλάδα δεν μπορεί να εφαρμόσει πλήρως μια απλή και κοινής αποδοχής κοινοτική οδηγία.

Προβολή ρεπορτάζ

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Κυρία Γιαννάκου, είναι τόσο δύσκολο να λυθεί ένα πρόβλημα, το οποίο δε γεννήθηκε χθες, δεκαετίες ολόκληρες, από την εποχή του Βενιζέλου. Όχι του Βαγγέλη, του Ελευθέριου. Αλλά ακόμη και παρά τη ρητή υπόσχεση του 2004, παρά ένα Προεδρικό Διάταγμα του ΠΑΣΟΚ που προηγήθηκε, ένα Προεδρικό Διάταγμα της Νέας Δημοκρατίας που ακολούθησε, ακόμη και έχουμε συμβασιούχους που καλύπτουν μόνιμες θέσεις και δημιουργείται πρόβλημα γιατί τελειώνει το 24μηνο και δεν έχουμε κανέναν να βάλουμε στη θέση τους.

Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ: Θα σας πω. Στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση που έγινε με συνεννόηση όλων, αποφασίστηκε για να σταματήσουν τα κόμματα να παίρνουν διάφορους συμβασιούχους οι οποίοι μονιμοποιούνται, να απαγορευτεί ρητώς με το άρθρο 103 η μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Έρχεται εν συνεχεία και μάλλον είχε προηγηθεί η 70/1999 και πράγματι έγιναν αορίστου χρόνου οι 33 χιλιάδες και εν συνεχεία με νόμο αυτοί θα μπορούν να παίρνουν και διοικητικές θέσεις υψηλότερες, γιατί πολλοί απ’ αυτούς έχουν μεγαλύτερα προσόντα απ’ τους άλλους. Επίσης, έγινε ένα Διάταγμα 180 για τον ιδιωτικό τομέα του 2004, γιατί μέχρι τότε δεν είχε μονιμοποιηθεί κανείς.Το διάταγμα Ρέππα - Σκανδαλίδη το 81/2003 δεν είχε μονιμοποιήσει κανέναν. Όλοι οι υπόλοιποι πήραν 50% μόρια για να μπορέσουν να δώσουν στον ΑΣΕΠ και 55% αυτοί που ήταν στα ΚΕΠ. Ποια είναι η πραγματικότητα; Έγινε μια προσπάθεια συνδυασμού της συνταγματικής τάξης με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Το 2009 που βγήκε νέα απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αναγνωρίζει ότι το διάταγμα 164 ήταν επαρκές, συνάδει με το ευρωπαϊκό δίκαιο και το ίδιο αναγνώρισαν και τα ανώτατα δικαστήρια της χώρας. Απ’ την άλλη πλευρά υπάρχει ένας αριθμός συμβασιούχων ακόμα. Νομίζω ότι το Υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, ο κ. Παυλόπουλος, το εξετάζει και αυτό το θέμα να το δει πως μπορεί να λυθεί χωρίς να δημιουργήσει αντισυνταγματικότητα, άρα προσφυγή κάποιων άλλων στα εσωτερικά δικαστήρια και να εκπέσουν οι συγκεκριμένες αποφάσεις.

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Γρήγορα. Όποιος θέλει παίρνει το λόγο. Ένα σχόλιο σε λίγα δευτερόλεπτα.

Θ. ΠΑΦΙΛΗΣ: Είναι απαράδεκτο και αίσχος και έχουν ευθύνη και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε ότι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση για να φύγουν οι μύθοι. Ερώτηση Γιώργου Τούσα, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ 2 Οκτωβρίου 2008. Απάντηση Επιτροπής. Η οδηγία κλπ καταλήγει, «επιπλέον η οδηγία δεν προβλέπει την μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου».Η οδηγία αυτή είναι ασαφής, δε δεσμεύει, το αντίθετο και θα ήταν περίεργο η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλλει, τη στιγμή που σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση?

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Αυτοί δε δεσμεύουν, εμείς γιατί δεν το κάνουμε;

Θ. ΠΑΦΙΛΗΣ: Αυτό σας είπα ακριβώς. Πρέπει να φύγουν ένα πράγμα, να δούμε ποιος είναι υπεύθυνος, ότι είναι υπεύθυνες οι κυβερνήσεις και οι μεν και οι δε, με αυτό το αίσχος κυριολεκτικά που κρατάνε ανθρώπους όμηρους για πάρα πολλά χρόνια, ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και η θέση του ΚΚΕ όλοι να μονιμοποιηθούν και να τελειώσουμε. Το δεύτερο που πρέπει να φύγει, είναι ο μύθος που έχει καλλιεργηθεί για την οδηγία. Η οδηγία, έχω την απάντηση, διαβάστε την αν θέλετε, έχω την απάντηση επίσημη της Επιτροπής που λέει, «ο οδηγία δεν προβλέπει τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου». Και είναι απαράδεκτο.

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Απαγορεύει να προσλαμβάνονται συμβασιούχοι για να καλύπτουν δημόσιες πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο δημόσιο.

Θ. ΠΑΦΙΛΗΣ: Κοιτάξτε κ. Τσίμα, εδώ το έχουμε ψάξει τόσες φορές, το θέμα δεν είναι μακάρι.

Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Παρατηρώ ότι ουδείς σέβεται το χρόνο.

Θ. ΠΑΦΙΛΗΣ: Αυτή είναι η αλήθεια θέλω να πω εγώ.

Ν. ΤΖΑΒΕΛΑ: Κυρία Γιαννάκου, το σύνταγμα τι απαγορεύει;

Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ: Τη μονιμοποίηση.

Ν. ΤΖΑΒΕΛΑ: Και αυτούς που ήταν πριν. Ψηφίσαμε τέτοιο Σύνταγμα;

Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ: Βεβαίως. Απαγορεύει την μονιμοποίηση. Γι’ αυτό και έγιναν αορίστου χρόνου.

Ν. ΤΖΑΒΕΛΑ: Και όσους ήταν πριν;

Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ: Γι’ αυτό και οι συμβασιούχοι έγιναν αορίστου χρόνου.

Ν. ΤΖΑΒΕΛΑ: Είναι δυνατόν να το κάναμε αυτό;

Μ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ: Για να σταματήσει αυτό που γινόταν.

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Θυμάμαι ότι και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν απ’ τους πρώτους, ο Αλαβάνος είχε κάνει ερωτήσεις πολλές στο ευρωκοινοβούλιο.

Ν. ΧΟΥΝΤΗΣ: Η πρώτη μου παρατήρηση είναι αυτή. Κατά κοινή ομολογία το θέμα εγέρθη με πρωτοβουλία και επιμονή του κ. Αλαβάνου. Και είναι μια προσπάθεια ορισμένες φορές η κοινοτική νομοθεσία και οι κοινοτικές οδηγίες, που επιλεκτικά εφαρμόζονται εδώ, όταν είναι προς το κακό, νεοφιλελεύθερες κλπ. εφαρμόζονται γρήγορα, όταν είναι για κάτι ενδεχομένως ευνοϊκό που έδινε τις δυνατότητες να διεκδικηθεί μια λύση αυτού του προβλήματος, εκεί βραδυπορούμε. Αυτή είναι η πρώτη παρατήρηση.
Και η δεύτερη παρατήρηση. Εδώ είναι μια παθολογία. Είναι πολιτικό το πρόβλημα καταρχήν. Τα μεγάλα κόμματα θέλουν να έχουν αυτές τις σχέσεις και τις ομηρίες με τους συμβασιούχους. Έχω κουβεντιάσει και προεκλογική περίοδο με τους συμβασιούχους, οι οποίοι προσδοκούν ή υπόσχονται ο κ. Καραμανλής ενδεχομένως ότι θα τους λύσει το πρόβλημα.
Το τρίτο. Το θέμα είναι ότι συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Ενώ μένουν σε εκκρεμότητα τι θα γίνει με τους 200 χιλιάδες, 33 χιλιάδες καλύφθηκαν, το ερώτημα είναι γιατί εξαιρέθηκαν οι άλλοι, μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια, ο κ. Παυλόπουλος το αμφισβήτησε. Ο Άρειος Πάγος πρέπει να άρει αυτή την απόφαση ενώ η προηγούμενε έλεγε μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο.Η πρότασή μας είναι να γίνει νομοθετική πράξη, ούτως ώστε όσοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες να καλυφθούν. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι αυτό θα συνεχιστεί καθώς έχουμε και πάλι προσλήψεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, καθώς επίσης και η κατάσταση STAGE που δε θα το λύσει, διότι δε θέλουν να λυθούν προκειμένου να?

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Κύριε Παπακωνσταντίνου μια λέξη. Η κυρία Τζαβέλα θα της φάω το χρόνο απ’ αυτό και θα της το δώσω στο επόμενο.

Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Στη ρίζα του προβλήματος. Είναι μια πελατειακή λογική εξουσίας. Να το πούμε πάρα πολύ καθαρά. Είναι σαφές αυτό. Υπάρχει βέβαια και ένα ζήτημα πόρων και, βολεύει το ελληνικό Δημόσιο να μην έχει μόνιμους, να παίρνει και να απολύει, αλλά αυτό εγώ θα το έβαζα σε δεύτερη μοίρα. Είναι μια πελατειακή λογική, απ’ την οποία πρέπει να ξεφύγουμε. Και μάλιστα, είναι μια πελατειακή λογική, με την οποία πολύ φοβούμαι ότι έχουν γίνει χειρότερα τα πράγματα, διότι εδώ είχαμε μία προεκλογική υπόσχεση του κ. Καραμανλή για 250 χιλιάδες μονιμοποιήσεις και, τελικά, είναι 33 χιλιάδες. Επί της ουσίας τώρα, να δούμε πως πάμε από εδώ και πέρα.Υπάρχει μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, 23 Απριλίου 2009, η οποία βοηθά τα πράγματα πάρα πολύ. Δίνει τη δυνατότητα για προσφυγές, όχι μόνο όπως με την εγκύκλιο Σανιδά, με βάση το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου, αλλά για πραγματικές προσφυγές, για να μπορέσει να ξεφύγει κανένας από έναν στενό όρο. Γιατί έχει δίκιο ο κ. Χουντής όταν λέει, ότι το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν εμποδίζει το κράτος - μέλος να κάνει μία πολιτική, η οποία θα μπορέσει να κλείσει τις τρύπες και να έχουμε μονίμους για πάγιες και μόνιμες ανάγκες. Αυτή είναι η λογική. Όπου έχεις μόνιμες και πάγιες ανάγκες, έχεις μόνιμους υπαλλήλους.

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Λεφτά έχεις να τους πληρώσεις;

Γ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Λεφτά έχεις, διότι αυτές είναι ανάγκες. Κύριε Τσίμα, μία λέξη μόνο. Πόσο κόστισαν στη χώρα μας οι πυρκαγιές του 2007 και το γεγονός ότι δεν είχαμε μόνιμους πυροσβέστες, 12μηνους, οι οποίοι το καλοκαίρι σβήνουν φωτιές και, το χειμώνα καθαρίζουν τα δάση και κάνουν άλλες δουλειές; Πόσο κόστισε;

Π. ΤΣΙΜΑΣ: Πολύ σωστό επιχείρημα. Μου αρέσει. Με αυτό πάμε σε διάλειμμα. Συνεχίζουμε την «ΕΡΕΥΝΑ» και τη συζήτηση πάνω στην «ΕΡΕΥΝΑ».