Δημοσίευμα από την Agrenda

Με νομοθετικούς ακροβατισμούς οι γεωτεχνικοί του δημοσίου απέκτησαν δικαιώματα 20% επί του λογαριασμού σποροπαραγωγής και φυτωρίων, τα έσοδα του οποίου προέρχονται αποκλειστικά από τους αγρότες που πληρώνουν ακριβότερα τους σπόρους για τον ποιοτικό τους έλεγχο. Μπήκε χέρι στο λογαριασμό, παρά την κατηγορηματική διάταξη του νόμου 1564/85 ότι τα έσοδα του λογαριασμού αυτού διατίθενται αποκλειστικά για ελέγχους και άλλες ενέργειες, ώστε οι αγρότες να προμηθεύονται σωστούς σπόρους και φυτευτικό υλικό.

Τι δουλειά έχουν όλοι οι μόνιμοι γεωπόνοι, δασολόγοι, κτηνίατροι, ιχθυολόγοι και γεωλόγοι του αγροτικού υπουργείου των περιφερειών και των νομαρχιών να παίρνουν έξτρα επίδομα από τον λογαριασμό των σπόρων; Έλεος πλέον με την κομματικοποιημένη συνδικαλισμένη δημοσιοϋπαλληλία που σκαρφίζεται απίθανα νομικά τερτίπια για να αυξήσει τις αποδοχές της. Πολύ χειρότερα συμβαίνουν με άλλες πιο ισχυρές συντεχνίες.

Όσο πιο διεφθαρμένες είναι οι υπηρεσίες, τελωνεία, εφορίες, πολεοδομίες, τόσο περισσότερο πιέζουν και επιτυγχάνουν οι μόνιμοι υπάλληλοι έξτρα απολαβές. Με την πολιτική ηγεσία να ενδίδει αφού εξαρτάται από τα κουκιά συνδικαλιστών της συντεχνίας σε κομματικές εκλογές. Από τους σπόρους παίρνουν έξτρα επίδομα γεωλόγοι και όχι οι ορισμένου χρόνου γεωπόνοι και τεχνολόγοι γεωπονίας των ΚΕΠΠΥΕΛ που ασχολούνται με τον έλεγχο των σπόρων. Στο κόλπο οι γεωτεχνικοί των νομαρχιών και όχι των δήμων και οργανισμών του αγροτικού υπουργείου. Ιδιοτελείς ασυναρτησίες.

Οι απολαβές των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα είναι στο 70% των, με ίδια προσόντα, υπάλληλων του δημοσίου και των ΔΕΚΟ. Οι νέοι των 700 € γίνονται με την οικονομική κρίση των 600 €, ακόμη και των 500 €. Με ευκαιριακή απασχόληση. 2.300.000 άνθρωποι στη χώρα μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας που είναι πιο έντονη στις αγροτικές περιοχές. Η υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας που εντείνει τη φτωχοποίηση του πληθυσμού οφείλεται εν πολλοίς στη βλακώδη γραφειοκρατία, διαφθορά και αναποτελεσματικότητα των δημόσιων υπηρεσιών. Που βρίθουν άχρηστο προσωπικό με παράλληλη έλλειψη προσωπικού εκεί που χρειάζεται, ερευνητές, νοσοκόμες.

Η χώρα είναι εγκλωβισμένη. Δεν είναι Δημοκρατία, αλλά Ολιγαρχία κομματικών μισθοφόρων που καταλαμβάνουν Δημόσιο και ΔΕΚΟ. Ο νομικός μας "πολιτισμός" επιτρέπει στο κυβερνητικό κόμμα να τοποθετεί και να επιλέγει "αξιοκρατικά" αγέλες κομματόσκυλων για τις καλοπληρωμένες θέσεις. Ο αγροτικός χώρος αισθάνεται πιο έντονα την ασχετοσύνη της Πολιτείας και με τους παραδοσιακούς αγροτοπατέρες αδυνατεί να αντιδράσει. Φαντάζει δύσκολη ή όποια βελτίωση.


Ηλίας Εμμανουηλίδης